Justine Knolle
Eb en vloed
I
Het tij is gekeerd.
En ik ben veilig.
Ongedeerd.
Aangekomen aan de kant
op ´t ziltige zandenstrand.
De horizon een rechte lijn.
Ik voel geen woede.
Ik heb geen pijn.
Maar voel rust,
warmte en zonneschijn.
Schoon, puur, zuiver en rein.
Er is geen eb.
Er heerst geen vloed.
Ik heb geen wonden.
Er vloeit geen bloed.
II
Ik ben een geest,
een lichaam, een ziel.
Zo vluchtig als de ster
die uit de hemel viel.
Naar de aarde,
naar de grond.
Waar de zee
in een rivier uitmondt.
Daar waar ik zojuist
aan de grond
genageld stond.
3 & 7 september 2004
Alle Rechte an diesem Beitrag liegen beim Autoren. Der Beitrag wurde auf e-Stories.org vom Autor eingeschickt Justine Knolle.
Veröffentlicht auf e-Stories.org am 26.01.2005.
Navigation
Vorheriger Titel Nächster Titel
Mehr aus der Kategorie "Leben - Aus dem Leben" (Gedichte in niederländischer Sprache)
Weitere Beiträge von Justine Knolle
Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an:
Being interested - Inge Hoppe-Grabinger (Leben - Aus dem Leben)
Chinese Garden - Inge Offermann (Allgemein)