Het water is wijd
en de zee
de zee zwijgt.
Vissen huilen
hele zeeen
bijeen.
Hun zilte tranen
vullen de oceanen.
En de vloeiende rivieren?
Dat zijn de tranen
van alle overige
dieren.
Vissen zijn op zoek
naar een doel,
naar een eind.
Ik heb geen haast.
Ik heb alle,
alle tijd.
Het is niet het water
waar ik voor pleit.
Maar haar warmte.
Haar rust.
Haar geborgenheid.
Die mij.
die jou,
die velen
begeleidt.
Ik heb geen haast.
Ik heb alle,
alle tijd.
19 maart 1997
Alle Rechte an diesem Beitrag liegen beim Autoren. Der Beitrag wurde auf e-Stories.org vom Autor eingeschickt Justine Knolle.
Veröffentlicht auf e-Stories.org am 22.02.2005.
Vorheriger Titel Nächster Titel
Mehr aus der Kategorie "Leben - Aus dem Leben" (Gedichte in niederländischer Sprache)
Weitere Beiträge von Justine Knolle
Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an: