Vuurtorens
verstrijkend . . .
draaiende
op golven van tijd,
tijdverdrijvende
lichtblikke
van de donkerheid,
met sterren verwant,
zoeklicht,
aftastend de einder . . .
Anker,
de drijvenden
onzeker zwerfenden
zoekend naar
land,
knipoogt de toeverlaat,
die verte
wil vangen
met armen van licht,
maar zelf aan de klip
is geband . . .
Jouw Verstrooit-Zijn
mijn Middelpunt
jij
thuisbrenger
JIJ.
© Marcel Verboort
Alle Rechte an diesem Beitrag liegen beim Autoren. Der Beitrag wurde auf e-Stories.org vom Autor eingeschickt Marcel Verboort.
Veröffentlicht auf e-Stories.org am 14.10.2021.
Vorheriger Titel Nächster Titel
Mehr aus der Kategorie "Leben - Aus dem Leben" (Gedichte in niederländischer Sprache)
Weitere Beiträge von Marcel Verboort
Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an: